صحنه پردازی و پیوند آن با دیگر عناصر داستان در حکایات گلستان و بوستان سعدی

ضرورت مطالعهی ادبیات کلاسیک با رویکردی نوین به عناصر داستانی و جایگاه صحنه پردازی در این آثارمی طلبید که به بررسی و نقد و تحلیل صحنه پردازی و پیوند آن با دیگر عناصر داستان در گلستان و بوستان سعدی پرداخته شود. چگونگی به کارگیری آن در این آثار تجزیه و تحلیل شود و دلیل زیبایی حکایات و به ویژه صحنه پردازی آن ها هویدا گردد. این تحقیق از پنج فصل تشکیل شده است: فصل اول درباره ی ادبیات داستانی می باشد که در این فصل به بررسی داستان و عناصر آن و نیز جنبه های انواع داستان پرداخته شده است. در فصل دوم؛ سعدی و ویژگی های گلستان و بوستان از منظر مکاتب ادبی مورد کنکاش قرار گرفته. در فصل سوم به بررسی پیوند صحنه پردازی با دیگر عناصر داستان در گلستان پرداخته ایم. در فصل چهارم، پیوند صحنه پردازی با دیگر عناصر داستان در بوستان مورد بررسی قرار گرفته است. آخرین فصل پایان نامه، فصل پنجم می باشد که به نتیجه گیری صحنه پردازی و پیوند آن با دیگر عناصر داستان در بوستان و گلستان سعدی اختصاص داده شده است. آنچه در مطالعه ی این پژوهش کشف می شود و خواننده آن را در می یابد قلم توانای سعدی در صحنه پردازی حکایاتش است. چنانچه در خلال پژوهش هم گفته شده سعدی گاه حکایتی را در دو سطر چنان ماهرانه تصویر می کند که گویی آن صحنه جلو دیدگان ما در حال رخ دادن است، این در حالی است که از لحاظ تاریخی بیش از 700 سال با دوران سعدی فاصله داریم و عناصر داستان به معنا و شکل امروزی آن در زمان سعدی مرسوم نبوده است.بیش تر حکایات بوستان و گلستان از زاویه ی دید سوم شخص و گاهی هم اول شخص نقل شده اند.